“TSK,

KAPIKULU DEĞİL”

Birkaç kesim var ki, Türk Silahlı Kuvvetleri’ni rejimin jandarması olarak görür. Kendi kafalarında, kendileri gibi düşünenler veya bizzat kendileri iktidar olmadıkları takdirde, çeşitli gerekçelerle TSK’yı müdahaleye teşvik ederler.

Askeri müdahaleden çıkar sağlayacak olan, emekliler, politikacılar, iş çevreleri ve bunların uzantısı medya, hep darbe peşinden koşar. Bazen ordu içinde kendileri gibi düşünen bazı subaylar da bulurlar, ancak TSK genelinde darbeler defterini artık kapandı. Bunun farkında değiller.

Başta Genelkurmay Başkanlığı olmak üzere, TSK bugünkü dünya ve bölgesel koşullarda darbe yapılamayacağını herkesten iyi bilmektedir.

Genelkurmay Başkanı Büyükanıt’ın Akademiler’de yaptığı son konuşmada “Asker, Kapıkulu olamaz” demesinin altında bu gerçekler de yatmaktadır. Bu, TSK her şeye göz yumar ve rejim altüst olsa, ülke bölünse dahi kılını kıpırdatmaz, demek değildir.

Her şey bir yana, Türkiye’nin bugünkü dünya ve özellikle de bölge koşullarında en fazla ihtiyacı olan kurum Silahlı Kuvvetler’dir.

Bölünme noktasına gelmiş olan Irak, nereye gideceği bilinmeyen Kuzey Irak, nükleer güç konumuna yaklaşan İran ile çevrili durumdaki Türkiye, birçok açıdan saat gibi çalışan bir TSK’ya muhtaçtır. Bu kurumu sürekli şekilde siyasetin içinde tutar, sürekli politik görevler yükler ve beceremediğimiz işlerin içine itersek, ordumuzu asıl o zaman yıpratmış oluruz.

TSK’yı kapıkulumuz gibi görmeyelim, gereksiz biçimde siyasete sokmayalım. Siyasete bulayan bir ordu, gerçek görevini yeterince yapamaz. Zamanının önemli bölümünü siyasete ayıran bir komuta kademesi, askeriyle yeterince ilgilenemez.