PERİNÇEK, HERKESİN

KORKTUĞUNU YAPTI…

Perinçek ile yıldızlarımız hiç düzelmemiştir. Yönetimindeki dergisi yıllar boyunca beni hedef göstermiş ve birbirinden haksız ve art niyetli suçlamalarla kampanyalar düzenlemiştir. Perinçek beni ne kadar sevmezse, ben de kendisini o kadar sevmem ve yaklaşımlarını, politikalarını hiç mi hiç benimsemem. Apayrı dünyalarda yaşarız.

Bütün bunlar bir yana, Perinçek’in Lozan mahkemesinde yargılanmasına kadar giden Ermeni yasasıyla ilgili tutumunu da alkışlıyorum.

İsviçre’de, Ermeni soykırımını reddettiğiniz takdirde suç işlemiş sayılıyorsunuz. Bu iddiayı açıkça söylediğinizde de, yargı önüne çıkıyorsunuz ve hapis cezası yiyorsunuz. Perinçek bu yasaya başkaldıran ilk Türk siyasetçisi oldu.

Bizde kuraldır.

Ermeniler’in soykırım iddialarına, sadece Türkiye içinde bağırıp çağırırız. Mangalda kül bırakmayız. Ne zaman ki, risk alıp ortaya çıkmak gerekir, bakarsınız ortada kimseler kalmamış. Kimseler risk almak istemez. Hatta başkalarını davet eder, başkalarını bu riski almaya teşvik eder.

Perinçek, bunu yapmadı.

Aksine, İsviçre yasasına karşı çıktı. Ermeni soykırım iddialarının emperyalist bir yalan olduğunu söyledi. Ardından, daha önemli bir adım attı ve İsviçre’den kaçmadı. İstese, İsviçre’ye gitmez ve mahkemenin önüne çıkmazdı. Perinçek gitti ve mahkemenin karşısına da dikildi.

Ulusalcı arkadaşlarını da yanına aldı ve Talat Paşa Komitesi adlı bir grup oluşturdu. Aralarında Rauf Denktaş’ın da bulunduğu 160 kişilik heyet Lozan’da şu anda yargılanıyorlar. Eğer suçlu görülürlerse, 6 aya mahkum olacak ve bu ceza paraya da çevrilebilecek.

Ne olursa olsun, cezası 6 ay hapisle sınırlı dahi olsa, paraya da dönüştürülebilse, bu olay siyasi bir cesaret ister.

Medyaya bakıyorum, kimse ilgilenmiyor. Belki bunu, seçim öncesinde siyasi gösteri kategorisine sokup gereken ilgiyi göstermiyor olabilirler. Ancak, Perinçek ve arkadaşlarının da hakkını vermeliyiz. Hiç değilse, kimsenin rahatını bozup harekete geçemediği bir konuda, bu insanlar seslerini yükseltmeyi bilmişlerdir.

Farklı görüşlerde olabiliriz, ancak bu insanların hakkını yememeliyiz.