KENDİMİZE ÇOK

YAZIK EDİYORUZ...

Geçen haftasonu maçlarda açılan pankartlar ve atılan sloganlar beni çok korkuttu. Birileri diğerine “Ermeniler” diye bağırıyor, karşı taraftan “PKK dışarı” sloganı geliyor.

Ektiğimizi biçiyoruz.

“Hepimiz Ermeniyiz” sloganlarına tepki göstermek ve bu yoldan prestij veya oy kazanmak isteyen gruplar, bu defa kendi taraftarlarını devreye soktular. Tam bir kavram kargaşası yaşanmaya başlandı. Herkes birbirine kızgın. Suçlamalar vatan hainliğine kadar vardırıldı.

Öylesine hoyratça yaklaşıyoruz ki, bu tempoda devam edersek, duvarlara çarpacağımızı dahi görmüyoruz.

Sürekli bir kamplaşma halindeyiz.

Milliyetçiler- Ulusalcılar- Laikler- Dinciler- Liberaller- Kürtçüler.

Herkes birbirinin açığını arıyor. Birbirinin ne dediğini anlamaya çalışmak yerine, birbirini yok etmenin yollarını arıyorlar. 1970’lerdeki kamplaşmalara benzer manzaralarla karşılaşıyoruz.

Tam istikrarı bulduğumuz, ekonominin rayına oturduğunu görmeye başladığımız sırada, yine rahat batmış olacak ki, birbirimizi yeme yarışına girdik.

Yaşananlara bakıyorum da, kendi kendimizi nasıl insafsızca harcadığımızı görüyorum. Üstelik, bunları hep vatan için yapıyoruz. Bu kafayla devam ettikçe, savunduğumuz ve vatanı nasıl paramparça dağıtacağımızın da farkında değiliz.

Ne acı değil mi?