İLERLEME RAPORU,

ALLAH’IN EMRİ DEĞİLDİR

Önümüzdeki günlerde bol bol, Avrupa Komisyonu İlerleme Raporu ve Strateji Belgesi’nden söz edeceğiz.

Bazılarımız, bu rapordaki eleştirileri, Türklüğümüze karşı bir hakaret gibi algılayacak ve onur meselesi yapacak. Yazılanların ne kadarının doğru, ne kadarının yanlış olduğunu incelemek ve buna göre tepki göstermek yerine, olayı tümüyle Türklüğümüze, dinimize, hatta toprak bütünlüğümüze karşı bir saldırı gibi algılayacak. Satırlar arasında komplo teorileri aranacak. Herkes kendi görüşüne yakın bölümlerini ön plana çıkarıp yorum yapacak.

Bu yaklaşımla sadece kendimize kötülük edeceğiz.

İlerleme Raporu, her dediği sorgusuz kabul edilmesi gereken bir Allah emri değildir. Tartışmaya açık bir öneriler dizisidir.

İlerleme Raporu, örneği görülmemiş derecede dengeli bir belge de değildir.

İlerleme Raporu, Avrupa Komisyonu teknisyenleri tarafından hazırlanır. Bu insanların Türkiye ile alıp veremedikleri yoktur. Düzgün bürokrattırlar. İşleri Türkiye’yi engellemek değil, bu büyük projeyi sonuçlandırabilmektir. Kafalarında gizli gündem veya siyasi hesaplar yoktur. Aralarında ön yargısı olan birkaçı çıksa dahi, azınlıkta kalır. Rapor da, üye ülkelerin Ankara’daki temsilcilerinden, uluslararası kuruluşların raporlarından, sivil toplum örgütlerinin bulgularından ve özellikle de Türk basınında çıkan haberlerden yararlanılarak hazırlanan bir karnedir.

Kopenhag Kriterleri’ne uymayan yaklaşımlar alt alta yazılır ve her yıl aynı konuda ne kadar mesafe alındığı kontrol edilir.

Örneğin, Kopenhag Kriterleri’nin en önemlisi, fikir özgürlüğüdür. Eğer terör çağırısı yapmaz, insanların ölümüne neden olacak kışkırtmalara girmezseniz görüşlerinizi açıklayabilirsiniz. Eğer Türkiye’deki gibi “Ermeni Soykırımı vardır demek Türklüğe hakarettir ve Türklüğe hakaret de suçtur” diye 301’inci madde gibi bir hilkat garibesi yaratmaya kalkarsanız, o zaman İlerleme Raporu’na girersiniz ve sürekli iziniz sürülür. “Başka ülkelerde de 301’inci maddeler var” diyerek kurtulamazsınız. Zira, başka ülkelerde de 301’inci madde vardır, ancak Almanlığa veya İtalyanlığa hakaret diye bir suç yoktur. Savcılar ve yargıçlar Türkiye’deki gibi uygulama yapmazlar.

İlerleme Raporu, Türklüğümüze hakaret edilip edilmediği yönüyle değil, aksine “Bu yıl neleri başardık, hangilerini değiştirebildik? Nerelerde geri kaldık acaba?” diye incelenmesi gereken bir belgedir.

Bu belgede zaman zaman abartılarla karşı karşıya kalınabilir. Yanlış bilgi de bulunabilir. Eğer bir ölüm kalım savaşına dönüştürmediğiniz, bir Avrupa Emirnamesi gibi algılamadığınız taktirde gerçeğe daha yakınlaşabiliriz.

İlerleme Raporu’nu gerçek boyutlarının dışında okumamalıyız. Abartılı şekilde ciddiye almamalıyız. Zira unutmayalım ki, elimizdeki bu rapor basit bir çalışma kağıdıdır. Bizlere hakaret etmek için yayınlanmamaktadır. Ayrıca unutmayalım, aynı raporlar diğer adaylar için de hazırlanmış, diğer aday ülkeler de eleştirilmiş, yerden yere vurulmuştur. Ancak kimse, eleştirileri onur meselesi yapmamıştır.

Kavga etmeyelim, sinirlenmeyelim. Aksine, Rapor’dan yararlanmaya bakalım. Yanlışlarını düzeltelim. Eksikleri tamamlayalım. Kabul etmeyeceklerimiz olursa, karşı tarafa anlatalım.

Basit bir olayı, Kurtuluş Savaşı’na dönüştürmeyelim.