EKTİĞİMİZİ BİÇİYORUZ…

Devlet büyüklerimizin ağzından düşmeyen bir slogan vardır.

“Yargı bağımsızdır…Yargının terazisinden kimse korkmamalıdır…Doğruyu yargı bulur” derler.

Aslında bu slogana kimse inanmaz, ancak yine de tekrarlanır.

Kimseler inanmaz, zira yıllar boyunca bunun hep tersi görülmüştür.

Türkiye’de hukuk, günün koşullarına ve Devleti yönetenlerin isteklerine göre yorumlanır. Yargı sistemi, genelde egemen güçler tarafından adeta bir tetikçi gibi kullanılır.

Ertuğrul Özkök’ün dünkü makalesinde çok açık birkaç örneği vardı. Zamanın en ünlü iki savcısı Savaş ve Yüksel’in Refah partisi ve Milli Görüş hareketi için hazırladıkları iddianamelerdeki içi boş, hiçbir somut veriye dayanmayan bazı nitelemelere dikkat çeken Özkök, eski uygulamalara atıfta bulunuyordu.

Devlet olarak, hukuğun üstünlüğünü ve yargı bağımsızlığını sadece kendi çıkarlarımıza hizmet ettiği oranda, zora girdiğimizde, işin içinden çıkamadığımız  zamanlarda benimsedik.

Biraz hatırlayın…

Laik Cumhuriyeti koruma adına, savcılarımızın içi bomboş, hiçbir doğru dürüst kanıtı bulunmayan iddianameler yazmasına göz yummadık mı ?

Daha da kötüsü, kimi savcıları bu yönde teşvik etmedik mi ?

Yargıçlarımıza, yasaları zorlayan yorumlar yapmaları için göz kırpmadık mı? Örneğin, eski 312 nolu yasayı göz göre göre farklı uygulatmadık mı ?

Nice gazeteciye içi boş davalar açtırtmadık mı? Dosya içinde bir yazarın birkaç makalesi veya bir gazetede çıkan ve tamamen söylentilere dayandırılmış iddialarla dolu haberleri ihbar kabul eden savcıların, içeriğine bakmadan, her türlü şikayet veya raporu iddianame gibi düzenleyip mahkemelere yollamasına göz yummadık mı? Hatta bazılarına sırf göz dağı vermek için savcıları kışkırtmadık mı ?

O savcıları birer kahraman gibi alkışlamadık mı? Arslan yürekli savcılar yaratmakla övünmedik mi?

Aman, bu yazdıklarıma kimseler itiraz etmeye kalkmasın. Zira ben dahil çok yazar çizer ve düşünürün başından hep bunlar geçti.

Soğuk Savaş döneminde Komünizme karşı mücadele dedik…

Ardından, laik Cumhuriyeti korumak dedik…

Nihayet, ülkenin toprak bütünlüğü için yapmak zorundayız, dedik…

Mutlaka iyi niyetliydik.

Ancak yargıyla oynamanın, savcıları gerçek işlevlerinin dışına çıkmaları için özendiren bu yaklaşımın, ne kadar büyük bir beceriksizlik olduğunu, ilerde bir boomerang gibi, yine geri dönüp bizi vuracağını düşünemedik.

İşte böyle diye diye, belki de farkına varmadan bir canavar yarattık.

Bugün, o canavar bizi yemeğe kalkıyor.

Bir savcı çıkıp, içi boş suçlamalar, söylentiler, imzasız ihbar mektupları ve komplo teorileriyle süslenmiş bir iddianame yazıp, Türk Silahlı Kuvvetlerinin bazı komutanlarını suçluyor.

Hepimiz ayağa fırlayıp, bu haksızlığa isyan ediyoruz.

Ektiğimizi biçmiyor muyuz ?

Eskiden kazdığımız ve üstünü girişini çalı çırpı koyarak kapatmaya çalıştığımız kuyuya düşmüyor muyuz ?

Devlet, ne gerekçeyle olursa olsun, yargıyla oynamaktan vaz geçmedikçe,ne Türk toplumu yargıya gerçekten güvenir, nede dün başkalarının başına gelen, bugün Büyükanıt paşaya çarpan bu canavardan kurtulabiliriz.

Gelin, birbirimizi aldatmaktan vaz geçelim ve bu oyunu doğru dürüst oynuyalım.

Ülkenin laik- demokratik sistemini ve toprak bütünlüğünü yasalarımıza dayanarak koruyalım.