AF MERAKI AĞCA’YA

YARADI...

M.Ali Ağca’yı İtalya’da hapishanede geçirdiği 20 yıl süresinde üç defa gördüm.

Her defasında dikkatimi çeken nokta, Ağca’nın Türkiye’deki gelişmeleri ne kadar yakından izlediği idi. Bana sık sık “Eğer Papa olmasaydı, ben şimdiye kadar dışarı çıkmıştım. İtalya’ da kimse, bir yaralama olayından dolayı bu kadar uzun süre hapiste tutulmaz...Türkiye’ de de benim herhangi bir nedenle hapiste kalmam söz konusu değil” derdi.

Doğrusu, bu kadar kesin konuşmasının nedenini bir türlü anlayamamıştım. Demek ki gelişmeleri çok yakından izliyormuş.

Şimdi serbest kaldı ve tepki gösteriyoruz.

Neden kızıyoruz ?

Afları bizler çıkarttık.

Hem de bol keseden insanları affettik.

Siyasi iktidarlar kendi yandaşlarını koruyabilmek için af tasarısı hazırlarken, medya olarak bizler de sadece seyirci kaldık. Hiç ilgilenmedik. Ne zaman ki af gerçekleşti ve çarpıklıklar ortaya çıktı, o zaman ayaklandık.

İş işten geçtikten sonra.

Bu kadar fazla af çıkarılırsa, ogünün koşullarında içerde kalanlar kendilerini mağdur görüyor, olaylardan olumsuz etkilenmiş kişilerde adaletin yerine gelmediğini görüp isyan ediyorlar.

Artık durmamız gerekmez mi ?

Artık af yerine Adalet reformunu düşünme zamanı gelmedi mi ?

Çoğumuzu rahatsız eden asıl unsur, Ağca’nın affedilmesi kadar, hapisten çıktığı andan itibaren bazıları tarafından bir kahraman gibi karşılanmasıydı.Düşünebiliyor musunuz, “Türkiye seninle gurur duyuyor” diye tezahürat yapıldı ve neredeyse omuzlarda taşındı.

Ağca kimdir?

Abdi İpekçi’yi öldüren ve ardından da Papa’yı öldürmeyi amaçlayan, ancak tutturamayıp yaralamakla yetinen bir kişi. Türkiye’ nin böyle bir insanla gurur duyması nasıl düşünülebilir ?

Toplumumuzun içinde farklı görüşler bulunabilir. Ancak bunun da bir sınırı olması gerekmez mi?

Katillerle gurur duyulabilir mi?

ADALET BAKANLIĞI

  DOĞRUSUNU YAPTI.

Ağca olayında Adalet Bakanlığı doğrusunu yaptı.

Serbest bırakılmasının Bakanlıkla hiçbir ilgisi yoktu. Ayrıca, bakanlığın müdahele etmesi de hem doğru olmaz, hem de yetkisi olmadığı bir konuya bulaşırdı.

Cemil Çiçek, konuyu Yargıtay’a taşıyarak doğru adım attı. Bırakın, hesaplamayı Adalet mekanizması kendi içinde gerçekleştirsin, biz de öğrenelim.

Keşke bütün bu açıklamalar daha zamanlı yapılsaydı da, kamu oyunun kafa karışıklığının daha önceden engellenebilseydi.