OKULLARIN AÇILMASI

BANA HÜZÜN VERİR

Bazen canım sizlerle sohbet etmek istiyor. Bazen insanın canı  hoş dertleşmeyi çeker. Siyasetin dışına çıkmak, günlük yaşamın dışındaki dünya’ya bakmak, daha doğrusu kendini sorgulamak ister.

İşte bugün, o günlerden biri.

Bilmem sizde benim gibi hissediyor musunuz?

Hafta başı olmasının etkisi var galiba. Hafta sonlarında, iki gün süreyle insan kendini dinleyebiliyor. Hayatın bir fırtına gibi gidiverdiğinin farkına varıyor. Derin düşüncelere dalınıyor. Muhasebe yapılıyor... Pazartesi tekrar gerçek dünya’ya dönmek zor oluyor.

Okullu olduğum yıllarda da aynı hisleri paylaşırdım. Yaz aylarında sadece gezilir, tozulur, eğlenilir ve Eylül ile birlikte, okulların açılış günü geldiğinde hepimizi bir hüzün kaplardı. Tatlı hayatın bitişi ve gerçeklerle karşı karşıya kalmanın ürpertisi hissedilirdi.

Zillerin çalışı, hem işbaşı yapmanın, hem de kışın geldiğinin işaretini verirdi. Önce serinleyen hava, ardından soğuyacak. Fırtınalar gelecek, karlar yağacak.

Dersler yavaştan başlayacak, ardından tempo yükselecek ve imtahanlar, karnelerle hayat kavgasına girilecek.

Taaki gelecek Mayıs-Hazirana kadar.

Yine güneş açacak, havalar ısınacak, tempo düşecek ve tatlı hayat başlayacak.

Bir de bakılacak ki, koskoca bir yıl daha geçip gidivermiş.

Ancak, aldıran olmayacak.

Dün okullar açıldı ve hayatın hızlanan temposu içindeki öğrencileri görünce bunlar aklıma geldi.

KIYMETİNİ BİLİN

DERLERDİ DE...

Gençlik yıllarımızda, annelerimiz ve babalarımız hepimize aynı sözleri söylemişlerdir...

“Oğlum-kızım, bugünlerin kıymetini bilin. Okurken başarı elde etmek çok daha kolaydır. Zira sadece senin kişisel çalışmana bağladır. Çalışırsan, kazanırsın. Ancak ilerde iş hayatına atıldığında aynı avantajı bulamayacaksın. Başka unsurlar, başka kişiler de senin başarılı olup olamayacağını etkileyecektir. Bugünlerini iyi değerlendir.”

Hiç birimiz değerlendiremedik. (İstisnalar haricinde tabii) Annemizin babamızın söyledikleri bir kulağımızdan girdi, öbür kulağımızdan çıktı.

Yazık ettiğimizi de çok geç anladık.

Bugün eminim hepiniz çocuklarınıza, anne ve babanızdan duyup, duymazdan geldiğiniz nasihatleri tekrarlıyorsunuzdur. Onlar da –yine bizim gibi- boş dinliyorlardır.

Siz de içinizden kızıyorsunuzdur.

Boş yere kızmayın.

Kızdığınızla kalacaksınız.

Hayatı akışına bırakın.

Yine uyarılarınızı yapın, ancak sorun haline dönüştürmeyin.

Kendi kendinize “sağlıklı olsunlar, uyuşturucu, kumar veya içki gibi bağımlılıkları olmasın, bana yeter” deyin.

HÜZÜNLÜ GÜNLER

ÇABUK GEÇER

Allahtan, hayat öylesine hızlı gidiyor ki, hüzünlü günler de çabuk geçiyor.

Anne ve babalar birkaç gün içinde yazın bitip kışın yaklaşmasına alışıyorlar. Çocuklar da, en fazla 1-2 haftada yeni konumlarına, yeni çevrelerine uyum bağlayabiliyorlar.

Bizim için de öyle değil mi?

Pazartesi günü güç geçiyor. Ancak, Salı günü insan hayatın temposuna alışıveriyor. Cuma günü de göz açıp kapayana kadar geliveriyor.

Bir de bakmışsınız hafta bitmiş.

Böyle hüzünlü tonda başlayan yazılar dahi sonuna doğru değişiyor. Düşünme temposu hızlanıyor ve ertesi günün konularını düşünmeye başlıyorsunuz.

Sizlerle kısacık bir sohbet dahi içimi rahatlattı. Umarım sizin içinizi karartmamışımdır (!) Okulların açılışı beni yıllar öncesine taşıdı.

Merak etmeyin, yarından itibaren yine o bitmeyen ciddi konularımıza geri döneceğiz. Günün gerçekleri bizi  bırakmayacak... Aman bırakmasınlar. Geçmişi unutmayalım, ancak geçmiş ile de yaşamayalım.