HERŞEY GEÇTİ, HEPİNİZE

TEŞEKKÜR EDERİM…

2006 yılı Birand Ailesi için pek ferah geçmedi.

4 ayda, ailemizi üç büyük ameliyat çarptı.

Ancak, üç ameliyatın sonucu da olumlu. Tertemiz çıktık ve yola devam ediyoruz.

Her üç olayda da, tüm yakınlarımıza, dostlarımıza ve okur-seyircilerimize büyük teşekkür borcumuz var.

Cemre’yi, Umur’u ve beni hiç yanlız bırakmadınız. Sıcakcık sevginiz ile  etrafımızı sardınız. Bizzat geldiniz, telefon ettiniz veya mesaj yolladınız. Herşeyin başında, bizleri ne kadar sevdiğinizi gösterdiniz

Herhalde bundan daha büyük bir mutluluk, bundan daha büyük bir servet olamaz. Her günümüz kavga gürültü ile geçiyor. Her gün yeni bir gerilim çıkıyor. İnsan bu hengame içinde nereye gittiğini dahi unutabiliyor. İşte bu tip şoklar bazı ilişkileri rayına oturtuyor. Özellikle neyin iyi, neyin önemli olduğunu, nelerin önemsiz olduğunu ortaya çıkarıyor. İnsanlarla ilgili değer yargılarınız değişiyor

Hastalığı kimse sevmez. Hele arka arkaya 3-4 saatlik ameliyatlar gerektiren bir durumla karşılaşmayı hiç kimse sevmez. Ben üstelik, hastalığımla başkalarını rahatsız etmekten de çok rahatsız olurum. Sorunlu bir insan olmak istemem. Aksine, sorun çözen yanımla övünürüm. Bundan dolayı, son dört aylık macera ailemizi çok sarstı. Dayanabilmemizin temelinde sizlerin sevgisi vardı. Günlük yaşamda unuttuğumuz küçük bir jest, bir gülücüğün ne kadar önemli olduğunu yeniden keşfedebildim. Sıcaklığınızı hissettim

Hepinize çok teşekkür ederim.

Tabii asıl, Prof. Dr. Şükrü Dilege ve yardımcısı Yusuf Bayrak’a teşekkür borcum var.

Amerikan Hastanesi’nin profesyonel ekibiyle son derece güzel bir uyum kurmuşlar. Hastanın, ameliyat öncesi ve sonrasında psikolojisini çok iyi tutuyorlar.

Sağolsunlar… Sayelerinde, güç bir dönemi daha kolaylıkla atlattım.