BİR GÜN BİZ DE FİNALİ

                                                  OYNAYACAĞIZ…

Bu yazıyı sırf sizlerin hoşuna gitsin, rüyada yaşamayı sürdürelim diye yazmıyorum. Emin olun, buna inanıyorum. Şimdiye kadar izlediğim Avrupa ve Dünya kupalarından sonra, Türkiye’nin bırakın finale çıkabilmesini, şampiyonluğuna da inanıyorum. Bunu içimde hissediyorum. Marşımızın çalındığını, bayrakların dalgalandığını görüyorum.

Bunun gerçekleşebilmesi için, mutlaka süper futbolculara sahip olmanız da gerekmiyor. Belirli bir düzeyin üstünde top oynayan, buna karşılık 90 dakika koşan, oyundan kopmayan, disiplinli bir ekip ve başlarında da yetenekli bir antrenörün bulunması yetiyor. Eğer böylesine bir ekip oluşturulabilir ve biraz da şansımız olursa, Türkiye’nin gönlünde yatanı gerçekleştirmesi işten bile değil.

Bunu okurken hafifçe gülümsediğinizi görür gibi oluyorum.

Hayır gülmeyin. Bu maçların bambaşka bir havası vardır. Hiç beklenmedik anlarda, hiç beklenmedik takımlar öne çıkarlar. İş ki  iyi planlansın, iyi yönetilsin ve insanlar kalplerini koysunlar.

Bir gün beni hatırlarsınız ve “bize demişti, ancak gülüp geçtik, oysa haklıymış” dersiniz.

Bazı şeyler vardır ki, düşleyerek yola koyulur ve gerisini getirmek için de çalışılır. Şampiyonluklar da bunlardan biridir.